Ανοιχτό κίτρινο αλγινικό σε σκόνη στα τρόφιμα 9005-38-3 Αλγινικό οξύ νάτριο

Πάνω από 99% αλγινικό νάτριο με ανοιχτή κίτρινη σκόνη

Αλγινικό νάτριοείναι ένα φυσικό ανιονικό πολυμερές που λαμβάνεται τυπικά από καφέ φύκια, αποτελείται από μανουρονικό (M) και γουλουρονικό (G) οξέα διατεταγμένα σε διαφορετικούς συνδυασμούς (εικ. 1) όπως μπλοκ πλούσια σε μονάδες M ή G ή μπλοκ εναλλασσόμενων G και Μ μονάδες.Παρουσία δισθενούς Ca²⁺κατιόντα, τα γουλουρονικά οξέα από τις γειτονικές αλυσίδες σχηματίζουν ιοντικές σταυροδεσμούς που καταλήγουν σε αλγινική υδρογέλη.Η αναλογία των μονάδων M και G καθορίζει τις φυσικοχημικές ιδιότητες της υδρογέλης.

Διαδικασία ζελατινοποίησης αλγινικού νατρίου

Οι αλγινικές υδρογέλες μπορούν να παρασκευαστούν με διάφορες μεθόδους διασύνδεσης και η δομική τους ομοιότητα με εξωκυτταρικές μήτρες ζωντανών ιστών επιτρέπει ευρείες εφαρμογές.Η πιο κοινή μέθοδος για την παρασκευή υδροπηκτών από ένα υδατικό διάλυμα αλγινικού είναι ο συνδυασμός του διαλύματος με ιονικούς παράγοντες διασταύρωσης, όπως δισθενή κατιόντα (δηλαδή Ca2+).

Το χλωριούχο ασβέστιο (CaCl2) είναι ένας από τους πιο συχνά χρησιμοποιούμενους παράγοντες για την ιοντική σταυροσύνδεση του αλγινικού.Ωστόσο, συνήθως οδηγεί σε ταχεία και κακώς ελεγχόμενη ζελατινοποίηση λόγω της υψηλής διαλυτότητάς του σε υδατικά διαλύματα.Μια προσέγγιση για την αργή και τον έλεγχο της ζελατινοποίησης είναι η χρήση ενός ρυθμιστικού που περιέχει φωσφορικό (π.χ. εξαμεταφωσφορικό νάτριο), καθώς οι φωσφορικές ομάδες στο ρυθμιστικό ανταγωνίζονται με τις καρβοξυλικές ομάδες αλγινικού στην αντίδραση με ιόντα ασβεστίου και καθυστερούν τη ζελατινοποίηση.Το θειικό ασβέστιο (CaSO4) και το ανθρακικό ασβέστιο (CaCO3), λόγω της χαμηλότερης διαλυτότητάς τους, μπορούν επίσης να επιβραδύνουν τον ρυθμό ζελατινοποίησης και να διευρύνουν τον χρόνο εργασίας για τα πηκτώματα αλγινικού.Ο ρυθμός ζελατινοποίησης είναι ένας κρίσιμος παράγοντας για τον έλεγχο της ομοιομορφίας και της αντοχής της γέλης όταν χρησιμοποιούνται δισθενή κατιόντα και η βραδύτερη ζελατινοποίηση παράγει πιο ομοιόμορφες δομές και μεγαλύτερη μηχανική ακεραιότητα.Τέλος, οι θερμοευαίσθητες υδρογέλες έχουν διερευνηθεί ευρέως μέχρι σήμερα σε πολλές εφαρμογές χορήγησης φαρμάκων, λόγω των ρυθμιζόμενων ιδιοτήτων διόγκωσής τους ως απόκριση στις αλλαγές θερμοκρασίας, οδηγώντας σε ρύθμιση κατά απαίτηση της απελευθέρωσης του φαρμάκου από τα πηκτώματα.