Biochemical Reagents Ortho Toluidine 2-Methylaniline 95-53-4

Ενδιάμεσα βιοχημικών αντιδραστηρίων Φαρμακευτική ονομασία O-Toluidine

Η ο-τολουιδίνη (ορθο-τολουιδίνη) είναι μια οργανική ένωση με χημικό τύπο C7H9N. Η ο-τολουιδίνη χρησιμοποιείται κυρίως στην παρασκευή βαφών.Η ο-τολουιδίνη είναι εξαιρετικά τοξική για τον άνθρωπο όταν απορροφάται από το δέρμα, εισπνέεται ως ατμός ή καταπίνεται.Η οξεία (βραχυπρόθεσμη) έκθεση των ανθρώπων στην ο-τολουιδίνη επηρεάζει το αίμα (δηλαδή, μεθαιμοσφαιριναιμία), με κλινικά σημεία καταστολής του κεντρικού νευρικού συστήματος.Οι χρόνιες (μακροπρόθεσμες) επιπτώσεις στους εργαζόμενους που εκτίθενται στην ο-τολουιδίνη περιλαμβάνουν αναιμία, ανορεξία, απώλεια βάρους, δερματικές βλάβες, καταστολή του κεντρικού νευρικού συστήματος, κυάνωση και μεθαιμοσφαιριναιμία.Μελέτες σε ζώα δείχνουν ότι η χρόνια έκθεση στην ο-τολουιδίνη προκαλεί επιδράσεις στη σπλήνα, το ήπαρ, την ουροδόχο κύστη και το αίμα.Η επαγγελματική έκθεση σε χρωστικές ουσίες (συμπεριλαμβανομένης της ο-τολουιδίνης) σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου της ουροδόχου κύστης.Η υδροχλωρική 2-μεθυλανιλίνη (το υδροχλωρικό άλας της ο-τολουιδίνης) ήταν καρκινογόνος σε αρουραίους και ποντικούς.Η ο-τολουιδίνη έχει ταξινομηθεί από την EPA ως ομάδα Β2, πιθανό καρκινογόνο για τον άνθρωπο.

Επιδημιολογικά στοιχεία ότι η επαγγελματική έκθεση σε ο-τολουιδίνη και ανιλίνη σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου της ουροδόχου κύστης οδήγησε σε προσπάθειες εντοπισμού βιοδεικτών της έκθεσης στο χώρο εργασίας σε αυτές τις αρωματικές αμίνες.Για τον προσδιορισμό της ο-τολουιδίνης και της ανιλίνης σε δείγματα ούρων εργαζομένων, αναπτύχθηκε μια μέθοδος που χρησιμοποιεί υγρή χρωματογραφία υψηλής απόδοσης (HPLC) ακολουθούμενη από ηλεκτροχημική ανίχνευση.Τα όρια ανίχνευσης ήταν 0,6 μg/l και 1,4 μg/l για την ο-τολουιδίνη και την ανιλίνη, αντίστοιχα.Η ανάκτηση ο-τολουιδίνης και ανιλίνης από αιχμηρά ούρα ήταν κατά μέσο όρο 86% και 93%, αντίστοιχα, σε ένα εύρος 4-100 μg/l.Η αναπαραγωγιμότητα στο εύρος 2-100 μg/l για αναλύσεις δειγμάτων χωρισμένου πεδίου ήταν 13% (μέσος όρος RSD) για την ο-τολουιδίνη και 16% (μέσος RSD) για την ανιλίνη.Η εφαρμογή αυτής της μεθόδου σε δείγματα πριν και μετά τη βάρδια που συλλέχθηκαν από δυνητικά εκτεθειμένους και μη εκτεθειμένους εργαζόμενους έδειξε αυξημένες συγκεντρώσεις ο-τολουιδίνης και ανιλίνης στα ούρα από εκτεθειμένους εργαζόμενους.Για την ανάπτυξη μεθόδων για βιοδείκτες εσωτερικής δόσης, η σύνδεση της ο-τολουιδίνης στις πρωτεΐνες του αίματος αιμοσφαιρίνη και λευκωματίνη διερευνήθηκε χρησιμοποιώντας μελέτες in vivo (τρωκτικά) και in vitro (αιμοσφαιρίνη και λευκωματίνη).Τα υδρολυόμενα με βάση πρωτεϊνικά προϊόντα προσθήκης αναλύθηκαν με HPLC (φθορισμός) και/ή σύλληψη GC/ηλεκτρονίου (EC).Οι μέθοδοι συγκρίθηκαν ως προς τις απαιτήσεις προετοιμασίας του δείγματος, την επιλεκτικότητα και την ευαισθησία.Ενώ η μέθοδος GC/EC ήταν πιο ευαίσθητη από την HPLC, η παρουσία αιχμών παρεμβολής περιόρισε τη χρησιμότητα αυτής της προσέγγισης.Τα αποτελέσματα από αυτές τις μελέτες έδειξαν ότι η μέθοδος HPLC θα μπορούσε να είναι χρήσιμη για τον προσδιορισμό των εκθέσεων ο-τολουιδίνης σε άτομα που εκτίθενται οξεία ή χρόνια σε υψηλά επίπεδα.