99% O Toluidine Αντιδραστήριο Γενικής Χρήσης για Pest Killers

Αντιδραστήριο γενικής χρήσης O-Toluidine για Pest Killers

Το O-Toluidine χρησιμοποιείται ως ενδιάμεσο στη σύνθεση του μεγάλου όγκου metolachlor και acetochlor, ζιζανιοκτόνων, για την παρασκευή περισσότερων από 90 χρωστικών και χρωστικών (π.χ. βαφές αζωχρωστικής, χρωστικές ουσίες με οξύτητα, βαφές τριαρυλομεθανίου, ενώσεις indigo και θείο βαφές) και ως ενδιάμεσο για συνθετικό καουτσούκ και χημικές ουσίες βουλκανισμού καουτσούκ, φαρμακευτικά προϊόντα, φυτοφάρμακα και άλλες χημικές ουσίες.Η Ο-τολουιδίνη χρησιμοποιείται επίσης στο κλινικό εργαστήριο ως συστατικό σε ένα αντιδραστήριο για ανάλυση γλυκόζης και για χρώση ιστών.

Επαγγελματική έκθεση

Η επαγγελματική έκθεση στην ο-τολουιδίνη μπορεί να συμβεί με εισπνοή ή επαφή με το δέρμα κατά την παραγωγή της ή κατά την παραγωγή χρωστικών, χρωστικών και χημικών από καουτσούκ που παρασκευάζονται από αυτήν τη χημική ουσία.Το ιατρικό προσωπικό και το εργαστήριο μπορεί να εκτεθούν όταν χρησιμοποιούν ο-τολουιδίνη για χρώση ιστών (IARC, 2010).

Από την Εθνική Έρευνα Επαγγελματικής Έκθεσης των Η.Π.Α. (1981–83) υπολογίστηκε ότι 30.000 (συμπεριλαμβανομένων περίπου 15.500 γυναικών) εργαζόμενοι, ήταν δυνητικά εκτεθειμένοι στην ο-τολουιδίνη (NIOSH, 1990).Ωστόσο, δεν έχουν αναφερθεί εκτιμήσεις για τον αριθμό των εκτεθειμένων εργαζομένων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σε ένα χημικό εργοστάσιο στην πρώην Σοβιετική Ένωση όπου παρήχθη ο-τολουιδίνη μέσω αναγωγής του ο-νιτροτολουολίου, οι εργαζόμενοι εκτέθηκαν σε συγκεντρώσεις ο-τολουιδίνης στον αέρα που γενικά υπερέβαιναν τη μέγιστη επιτρεπόμενη συγκέντρωση κατά 2-7 φορές.Σε ένα σύνολο 215 δειγμάτων αέρα, τα υψηλότερα επίπεδα έκθεσης παρατηρήθηκαν κατά τις διεργασίες απόσταξης και εκχύλισης (25–28,6 mg/m3).Οι δερματικές εκθέσεις τεκμηριώθηκαν επίσης (Khlebnikova et al., 1970).Μετρήσεις στη δεκαετία του 1940 σε μια μονάδα παραγωγής βαφής στις ΗΠΑ έδειξαν ότι η συγκέντρωση της ορθο-τολουιδίνης ήταν < 0,5 ppm [2 mg/m3] στον αέρα του χώρου εργασίας και στη ζώνη αναπνοής των εργαζομένων και < 0,3–1,7 mg/L στα ούρα εργαζομένων που ασχολούνται με την παραγωγή θειο-λουλακίου (Ott & Langner, 1983).Έκθεση στην ορθο-τολουιδίνη αναφέρθηκε επίσης ότι συμβαίνει σε φυτά που εμπλέκονται στην παραγωγή βαφής στην Ιταλία (Rubino et al., 1982), τη Γερμανία (Stasik, 1988) και τις ΗΠΑ (New Jersey) (Delzell et al., 1989). , αλλά δεν δόθηκαν στοιχεία για τα επίπεδα έκθεσης.

Το ιατρικό και εργαστηριακό προσωπικό είναι επίσης δυνητικά εκτεθειμένο στην ο-τολουιδίνη, αν και οι συγκεντρώσεις στον αέρα είναι χαμηλές (EPA, 1984; Kauppinen et al., 2003).

Οι συγκεντρώσεις ο-τολουιδίνης στον αέρα εσωτερικού χώρου σε φυτά που παράγουν αντιοξειδωτικά από καουτσούκ ή βουλκανιζόμενα είδη από καουτσούκ κυμαίνονταν έως και αρκετές εκατοντάδες μg/m3 και οι συγκεντρώσεις ο-τολουιδίνης σε δείγματα ούρων μετά τη μετατόπιση ήταν περίπου 100 μg/L (Ward et al., 1991; Teass et al., 1993· Ward et al., 1996· Korinth et al., 2006).

Μη επαγγελματική έκθεση

Σημαντικές μη επαγγελματικές εκθέσεις στην ο-τολουιδίνη μπορεί να προκύψουν από τη χρήση ορισμένων βαφών μαλλιών, του καπνού του τσιγάρου ή του τοπικού αναισθητικού πριλοκαΐνης.Σε μια μελέτη από την Τουρκία (Akyüz & Ata, 2008), η ο-τολουιδίνη βρέθηκε σε 34 από τις 54 βαφές μαλλιών που δοκιμάστηκαν, σε επίπεδα έως και 1547 μg/g.Η πριλοκαΐνη, ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο αναισθητικό, μεταβολίζεται σε ο-τολουιδίνη.Σε 25 ασθενείς που έλαβαν τοπική αναισθησία, η μέση ποσότητα προσαγωγών ο-τολουιδίνης στην αιμοσφαιρίνη (Hb) αυξήθηκε 6–360 φορές, από 0,54 ± 0,95 ng/g πριν από τη θεραπεία σε 22 ± 13,2 ng/g Hb στις 24 ώρες. μετά από χειρουργική επέμβαση (Gaber et al., 2007).Η ο-τολουιδίνη έχει μετρηθεί στον κύριο καπνό του τσιγάρου στα 9-144 ng ανά τσιγάρο (Stabbert et al., 2003) και οι συγκεντρώσεις στα ούρα των καπνιστών είναι υψηλότερες από ό,τι στους μη καπνιστές (Riffelmann et al., 1995; Riedel et al. ., 2006).Η ο-τολουιδίνη έχει επίσης ανιχνευθεί σε επιφανειακά νερά και βιομηχανικά λύματα (Shackelford & Keith, 1976; Neurath et al., 1977; EPA, 1984; NTP, 2004), σε λαχανικά όπως το λάχανο, το σέλινο και τα καρότα, στο πτητικό άρωμα μαύρου τσαγιού (Vitzthum et al., 1975; Neurath et al., 1977) και στο μητρικό γάλα (DeBruin et al., 1999), αλλά τα επίπεδα είναι γενικά πολύ χαμηλά.